De winkel is definitief gesloten

Plaatjes van Kaz Lux

Jaap, van Sounds Records in Tilburg, liep vol trots mijn winkel binnen. “Weet je wie laatst bij mij binnen was”? “Nee”, zei ik, naar alle eer en geweten. “Kaz Lux was bij mij”. “Goh”, zei ik, dat is wel een naam van faam. “Was ‘ie op zoek naar een eigen plaatje van vroeger bij je”? Nee hij biedt platen aan antwoordde Jaap. Dat kan wel eens een interessante partij zijn.

Kaz Lux. Ik moest gelijk aan de plaat denken die hij samen met Jan Akkerman gemaakt heeft. Deze plaat heeft de naam Eli. Deze plaat kocht ik van mijn broer Aiko. Hij had besloten alle LP’s die hij had op banden op te nemen. De opgenomen LP’s verkocht hij zodat hij van dat geld weer nieuwe platen kon kopen. Aiko was gek van muziek. Hij had een audio set gekocht bij de Radiobeurs wat in die tijd een winkel was wat van de vloer tot aan het plafond vol gestouwd was met bandrecorders, cassette deck’s, platenspelers, versterkers, speakers, equalizers, noem maar op. Het waren speakers van Wharfdale, een Pioneer versterker, een Garrard platenspeler en een Akai spoelenrecorder.

Het spul staat nog steeds bij mijn ouders thuis. Mijn broer Aiko is helaas niet ouder geworden dan 19 en zijn kamer is nog ongeveer hetzelfde als destijds.

Met Aiko, mijn 7 jaar oudere broer, ben ik voor het eerst een platenzaak binnen gelopen. Dat was in Oisterwijk. Frans de Kok heette die platenzaak en daar kocht ik mijn eerste eigen LP: Atlantic Crossing van Rod Stewart. Aiko stak mij aan met zijn liefde voor muziek. Toen ik wat groter was heeft hij me mee genomen naar Tommy in Tilburg. In het pandje waar nu Caffee Noir zit en wat ooit nog eens uitgebaat is door mijn andere broer Evert.

Tommy was dé platenzaak van Tilburg en omstreken. Het was een ikoon en de gele tasjes met zwarte letters Tommy er op kwam je in heel Nederland tegen. Gouden tijden kende de platenhandel. Uiteindelijk is deze business ook zeer moeilijk geworden en is Tommy uit het staatbeeld verdwenen.

Daar ging ook een stukje binding met vroeger voor mij mee weg. Gelukkig  zijn er weer andere voor terug gekomen. En ik heb een hoop plezier aan het feit dat Jaap Sounds Records is begonnen. Dit heeft het gat wat er viel op platen gebied ruimschoots op gevangen en het begint weer goed te bruisen rondom de gegroefde zwarte schijven.

En dat brengt dus zo’n plaat van Kaz Lux te weeg na al die jaren. Je zit gelijk weer in je persoonlijke archieven te graven met dierbare herinneringen. Uiteraard heb ik de plaat nog steeds en ik draai hem regelmatig en niet alleen vanwege de herinnering maar omdat het een werkelijk bijzonder stukje muziek is. Een gezongen boek met de prachtige stem van Kaz en de begeleidende muziek van Jan Akkerman. Kijk maar eens bij Jaap of ‘ie in de partij van Kaz zit. Er zullen ook andere juweeltjes bij zitten.